Dag 31: Laatste dag San Diego + onze terugreis

Jaja, vandaag onze laatste dag alweer… :-( Vandaag zijn we nét op tijd uitgecheckt geraakt in het motel. Stipt 11u (en dan was het nog van de rap rap) hebben we de sleutels terug binnengebracht. We zijn nog even naar Gaslamp Quarter gereden, daar enkele winkeltjes gedaan. vervolgens doorgereden naar Old Town San Diego State Parc. In de late namiddag zijn we nog een GIAAAANT pizza gaan eten bij Pizza Bella. We wilden toch zeker voldoende gegeten hebben alvorens we onze terugreis zouden inzetten.

Onze huurauto inleveren was in 2 minuten gefikst!! Gewoon achter een rij auto's geparkeerd, afval mochten we laten liggen (dit zouden zij wel opruimen) koffers uitgeladen en dat was het!! :-) 

Was allemaal goed geregeld, want we konden bij Alamo direct een pendelbusje op dat ons naar de luchthaven bracht. We zaten wel verveeld met het feit dat we geen Amerikaanse dollars meer hadden, terwijl de buschauffeur zijn uiterste best deed om onze (sommige toch wel héle zware) koffers mee in en uit te laden… Het is nl. de bedoeling dat je bepaalde mensen een fooi geeft. (waaronder ook shuttlebusdrivers) We hadden dan maar 5 euro gegeven en wat kleingeld en die man was dolgelukkig! ;-D Hij ging het briefje van 5 bewaren voor zijn collectie en heeft onze wel 15 keer bedankt! Nadat hij ons vol enthousiasme uitgezwaaid had, zijn we richting incheckbalie gewandeld, waar we te horen kregen dat we 1 stuk bagage teveel bijhadden nl. onze koelbox die we in het begin van onze reis gekocht hadden. 

We konden deze wel meenemen, maar dan moesten we 95 dollar extra betalen. aangezien de koelbox maar zo’n 25 dollar had gekost, hebben we deze met inhoud en al achtergelaten op de luchthaven. Al een geluk dat er geen spullen van waarde in de koelbox zaten, want onze andere koffers waren al  gelabeld én vertrokken…  Alvorens het opstijgen, moest de piloot een hele weg taxiën om de startbaan te bereiken omdat deze luchthaven niet voorzien is op grote vliegtuigen en we maar via één startbaan konden vertrekken waar eerst nog enkele andere vliegtuigen moesten landen. Met als gevolg dat we pas 20 minuten later zijn opgestegen. Op zich niet zo erg, maar onze verbindingstijd tussen San Diego en Londen was al héél erg krap en werd nu nog eens met 20 minuten verkort….. Jan had tijdens de vlucht al geïnformeerd bij een stewardess hoe het zou zitten  met onze verbinding. Want we begonnen toch écht wel te vrezen dat we dit niet zouden halen. de stewardess dacht dat het wel haalbaar zou zijn, maar we zouden wel moeten rennen!! Aiai, en dat na een volledige dag rongehost te hebben in San Diego en na 10u vliegen waar ons Laura tegen de landing aan pas in slaap was gesukkeld en de 2 andere kindertjes helemaal niet geslapen hadden…. We zagen dit eerlijk gezegd niet goed komen om dit klaar te spelen. Maar we gingen sowieso het onderste uit de kan halen om de aansluitende vlucht alsnog te halen!! (we zouden wel op een volgende vlucht gezet kunnen worden, maar god wie weet wanneer je dan kan vertrekken hé…) Dus wanneer we in Londen geland waren en de gordels los mochten zijn we rechtgesprongen en hebben onze handbagage gepakt, 10 minuten staan wachten alvorens de mensen voor ons eens in gang schoten om uit te stappen. Dan rennen rennen, treintje op naar de juiste gate, rennen rennen naar de paspoortcontrole, rennen rennen naar de x-ray, snel door de controlepoort waar Jan weer begon te ‘piepen’, hup moest weer gefouilleerd worden, Laura ‘piepte’ ook en werd ook gefouilleerd!! allebei de schoenen uit, terug in het bakje de x-ray door, klaaaaar!! (daaaaachten we……….) Wij alle trolleys en ipads terug bijeengesprokkeld, spullen geteld, aaaaaaargh, 1 trolleykoffertje weg!!!!!!! Shit, toch niet meegenomen door iemand anders zeker?!?! Len zag onze trolley efkes later liggen op een andere band. Jan (eerst nog vriendelijk) gevraagd of we onze trolley terug mochten. Géén reactie! De persoon waar Jan dit aan vroeg stond een lollig praatje te maken met een collega. Jan een tweede keer gevraagd of we onze trolley terug kregen aub omdat we anders onze volgende vlucht zouden missen, wéééér geen reactie (enkel een smalende lach, zo van jaja het zal wel, wacht gij nog maar efkes) terwijl hij zijn praatje met zijn collega gewoon doodleuk verderzette. Daarna Jan al vloekend of we g*dv**r onze trolley terug konden krijgen omdat we onze verbinding anders zouden missen. (tja, we proberen meestal wel rustig en vriendelijk te blijven, maar als je op het punt staat om je volgende vlucht te missen door een persoon die daar nog duidelijk plezier in lijkt te hebben, en zelfs niet even kan zeggen waarom die koffer apart gelegd wordt…!!!)  Het werd zelfs even zo grof dat ik schrik kreeg dat ze Jan apart zouden zetten… ;-P Ik ben toen in een soort van reflex beginnen handelen en de paspoorten en tickets van mij en de kindjes alvast meegenomen en ben vollen bak beginnen lopen richting onze gate om op zijn minst te proberen het vliegtuig tegen te houden! Toen ik niet meer wist welke richting we op moesten heb ik iemand aangeklampt die daar werkte. Zijn reactie: “oei, je bent wel te laat volgens mij’. Toch nog verder gespurt (bleek dat onze gate ook nog eens op het einde van een lange gang lag!) Hoorde ik tijdens onze spurt ook nog eens dat het inschepen binnen 5 minuutjes zou afgesloten worden! aaaaarghh! "Kom kindjes, NOG SNELLER!!!!” Niet vergeten dat we op dat moment al meer dan 20 uur wakker waren hé ;-) Ikke uiteindelijk VOLLEDIG uitgeput, al hijgend en puffend in mijn (écht wel veel te) gebrekkig Engels gezegd dat we aanwezig waren, maar dat “my man had problems at the x-ray and that they had to surge his bag!!" De mevrouw die daar stond (suuuuuupervriendelijk menske trouwens) zei dat ik véél geluk had omdat het inschepen enkele minuutjes vertraging had opgelopen. Nu was het nog wachten op Jan natuurlijk, want ik had geen flauw benul hoe ver het daar aan de x-ray gesteld was natuurlijk en wat nu juist het probleem was en hoopte dat hij niet te lang zou wegblijven…. 2 minuutjes later kwam hij al een geluk aangelopen en waren we zowat de laatsen om in te schepen. Een fles wasmiddel bleek de boosdoener en dan te weten dat deze wél door de Amerikaanse controle is geraakt!! Dus of die controles zoooo waterdicht zijn… ;-DD Dezelfde mevrouw aan de gate begon nog een uitleg te doen, dat ze zulke toestanden regelmatig meemaken daar, dat er mensen op zo’n manier behandeld worden bij de x-ray controle, en daardoor véél mensen hun aansluiting missen!! Ze zei zelfs dat de manier van werken daar helemaal NIET oké was! Tja, als iemand van British Airways het zélf al zegt….. Ze zei nog dat we ‘a nice family’ waren en wenste ons nog het allerbeste en een fantastische vlucht! :-) Compleet uiteput in onze stoelen geploft… Verschriiiiiiikelijk heet in dat vliegtuig! Zegt de piloot doodleuk dat er een probleempje is met de temperatuurregeling en dat ze dit onderdeel eventjes zouden vervangen. Ikke al niet zo happig op vliegen, (en bleek het ook nog is een krakmikkel van een vliegtuig te zijn…) ;-DD 10 minuutjes later, de piloot weer, of we onze blazertjes boven ons hoofd allemaal wilden openzetten om de temperatuur in het vliegtuig te doen dalen…. Ja dûh…. mijn zin om te vertrekken met dit vliegtuig was al serieus over hoor!! ;-P Maar het cabine personeel maakte al veel goed,want dit waren toffe goedlachse mensen ;-) Nog geen uurtje later stonden we dan weer op (een nogal druilerige, natte) Belgische bodem! :-D Onze Taxi stond ook al netjes te wachten, dus wij na een dikke maand terug naar het vérre Brecht en na bijna 30 uur wakker geweest te zijn eiiiiiiiindelijk in onze vertrouwde bedjes gekropen! ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ 

Klik hier voor foto's